HMS Bounty Gewapend Transport 1787 – Amati (1432)

De HMS Bounty Armed Transport 1787 Model Ship Kit is een getrouwe interpretatie van het originele schip. Alle materialen zijn van de beste kwaliteit en de plannen en instructies zijn altijd uitstekend en gemakkelijk te volgen. Amati Ship Models heeft computerontwerp en de nieuwste materialen geïntegreerd om scheepsmodelbouwpakketten van hoge kwaliteit te produceren.

De HMS Bounty – Gewapend Transport 1787 is gerangschikt op een vaardigheidsniveau van 4. Dit model is voor ervaren liefhebbers van modelschepen.

Geschiedenis van het gewapende transport van de Bounty 1787

Een van de grootste problemen waarmee de inwoners van de Britse koloniën in de 18e eeuw werden geconfronteerd, was de volledige afhankelijkheid van het moederland voor hun bevoorrading. Dankzij James Cook was de broodboom al jaren eerder ontdekt en was aangetoond dat de vruchten een eetbare bloem konden opleveren. De Britse Admiraliteit kwam met het idee om deze planten te vervoeren en te transplanteren zodat een grootschalige teelt de koloniën van primaire levensbehoeften zou voorzien. Om dit project uit te voeren werd in mei 1787 een 230 ton zwaar zeilschip met de naam Bethia gekozen. De romp werd versterkt en masten en beslag werden aangepast en geschikt gemaakt voor het vervoer van jonge boompjes van de broodfruitboom. Op 8 juni 1787 werd dit schip ingeschreven in de lijst van de Koninklijke Marine onder de naam Bounty. De eer van het commando werd gegeven aan scheepsluitenant William Bligh, een officier die had gediend en gerijpt onder het commando van de James Cook.

In december 1787 vertrok de Bounty vanuit de haven van Londen. Bligh probeerde tevergeefs Kaap Hoorn te passeren en besloot uiteindelijk om via het oosten naar Tahiti te varen. In april passeerde de Bounty eindelijk Kaap de Goede Hoop en zes maanden later ging hij voor anker in de baai van Matavai. Het was 26 oktober 1788. De eerste etappe van de reis duurde bijna 10 maanden.

Een reis zo lang als deze kan alleen maar een negatief effect hebben gehad op het moreel van de bemanning. In dit tijdperk waren de leefomstandigheden van de matrozen aan boord van schepen streng; discipline was onwrikbaar en werd gehandhaafd met de zweep. De zeelieden zelf waren vaak gewelddadig en ruziezoekend en soms zelfs tegen hun wil geconsigneerd.

Bligh was de typische Britse officier en zijn militaire training was berekend op deze tegenslagen. Om deze reden misschien, na vijf maanden in een natuurlijk paradijs vol eten en vermaak, bereidde de bemanning zich voor om met tegenzin te vertrekken, goed wetend wat het leven hen aan boord te wachten stond. Toen alle planten geladen waren onder leiding van Senior Gardener David Nelson, gaf de kapitein opnieuw het bevel om uit te varen. Maar al na 24 dagen muitte een deel van de bemanning onder leiding van stuurman Fletcher Christian en nam de controle over het schip over. Kapitein Bligh werd in een reddingsboot geplaatst samen met de mannen die hem trouw bleven en de muiters op de Bounty keerden terug naar Tahiti. Bligh voer 4000 mijl en kwam na ontelbare ontberingen veilig aan op het eiland Timor, waar hij de misdaad rapporteerde aan de Britse autoriteiten.

De Bounty had ondertussen een deel van de bemanning op Tahiti achtergelaten en had Pitcairn Island bereikt, waar Fletcher Christian het schip liet verbranden. De zeelieden die voor Tahiti hadden gekozen, werden al snel gevangen genomen door het fregat Pandora, dat met opzet op bevel van de Admiraliteit was gestuurd.