Stad Adelaide – Zeilschip
- Updated on:
- Written by Gary Renshaw
Het oudste nog bestaande clipper schip, de ‘City of Adelaide’ ligt nu in Port Adelaide. Ze arriveerde in januari 2014 in Australische wateren op een zwaar vrachtschip bedekt met quarantainewikkels, voor het eerst in 125 jaar terug.
Het oudste nog bestaande clipper schip, de ‘City of Adelaide’ ligt nu in Port Adelaide. Ze arriveerde in januari 2014 in Australische wateren op een zwaar vrachtschip bedekt met quarantainewikkels, voor het eerst in 125 jaar terug.
De City of Adelaide (1864) en Cutty Sark (1869) zijn de laatste twee klipperschepen die vandaag de dag nog bestaan. Een van de slechts vier overgebleven zeilschepen die emigranten van de Britse eilanden naar elke bestemming ter wereld hebben gebracht – de andere zijn de Edwin Fox, Star of India en SS Great Britain (ook een stoomschip).
Ontleend aan Wikipedia – Stad Adelaide (1864)
Gedurende twee decennia vervoerde de City of Adelaide Engelse, Schotse, Cornish, Duitse, Deense, Ierse en andere migranten en geïmporteerde handelsgoederen naar Zuid-Australië, om vervolgens Zuid-Australische exportproducten zoals koper, wol en tarwe op de terugreis naar Groot-Brittannië te vervoeren.
In de jaren 1920 werd de City of Adelaide omgedoopt tot HMS Carrick en gebruikt als marinetrainingsschip in Schotland. De romp lag te rotten op de oevers van de Clyde tot een restauratieproject werd uitgevoerd.
Er is nu voortdurend conserveringswerk nodig om haar voor toekomstige generaties te behouden. Er wordt gehoopt dat er een zeehavendorp in de binnenhaven van Port Adelaide komt, waar niet alleen het schip wordt tentoongesteld, maar waar mensen het ook kunnen bezoeken.
Samengestelde scheepsbouw
Aan het begin van de negentiende eeuw begonnen scheepsbouwers ijzeren onderdelen te gebruiken in de bouw van houten schepen. In een patent uit 1849 specificeerde een scheepsbouwer genaamd John Jordan het eerste schip met een compleet ijzeren frame. De Tubal Cain was een van de eerste schepen die onder dit patent werd gebouwd en in 1851 te water werd gelaten. Interessant genoeg werd dit schip tot zinken gebracht bij een aanvaring 200 mijl ten zuidwesten van Cape Otway in augustus 1862. De firma Jordan and Getty verliet het bedrijf, maar anderen gingen door met het ontwikkelen van composiet scheepsbouwprincipes, waaronder Alexander Stephen Jr.
In het begin van de jaren 1860 ontwikkelde en verfijnde Alexander de composiet constructie en uiteindelijk kreeg hij erkenning en uiteindelijke goedkeuring van Lloyds voor deze vorm van scheepsbouw. Het duurde echter tot 1867 voordat ze eindelijk hun regels voor composietbouw uitvaardigden. Tot dan toe werden al deze schepen als “experimenteel” bestempeld.
Een van de vroege problemen die scheepsbouwers moesten aanpakken, was de corrosie van ijzeren frames door contact met non-ferro bouten. Een van de factoren die composietbouw verkoos boven de parallel ontwikkelende ijzerconstructie was de aangroei van de romp. Een schip met houten planken, maar met een ijzeren frame, kon worden bekleed met koper of “geel metaal” over het onderwatergedeelte. Hierdoor kon het schip sneller doorvaren, zonder dat het voortdurend hoefde te slippen of te draaien om de bodem schoon te maken. Op dat moment bestonden er nog geen aangroeiwerende verven.
De overgebleven voorbeelden van dit belangrijke, maar korte tijdperk van scheepsbouw zijn de City of Adelaide (gebouwd in 1864) en de Cutty Sark (gebouwd in 1867). Beide schepen zijn even belangrijk voor de ontwikkeling van composiet schepen.
Lloyds overzicht van 1864
De City of Adelaide is een schip van composietbouw, met houten planken over een ijzeren geraamte. Ze werd gebouwd door William Pile, Hay and Co. in Sunderland. Haar belangrijkste afmetingen, overgenomen uit haar originele Lloyds Survey van 3 juni 1864, zijn als volgt:
Tonnage (nieuw) 791,33 ton
Lengte boven alles 176,8 ft (53,89 m)
Breedte buiten 10,17 m (33,35 ft)
Diepte van ruim 18,8 ft (5,73 m)
Het schip werd gebouwd onder speciaal toezicht tussen 1 oktober 1863 en 3 juni 1864.
Timmerhout voor de bouw
Bij de bouw van de schepen werden verschillende houtsoorten gebruikt:
– Haar kiel was gemaakt van iep en Amerikaans iep
– Het hoofddeel van het roer is van Engels eiken
– Het hoofddeel van de ankerlier is van teakhout
– De stam en hekstijl zijn van Engels eiken
– De Knight Heads en Hawse Chocks zijn van Engels eiken.
– Het Deadwood is gemaakt van Amerikaans iep, teak en Engels eiken.
– Paneel van kiel tot (mogelijk kimbocht) is van Amerikaans iepenhout
– De beplanking vanaf dat punt tot aan de lichtwaterlijn is van Duitse eik
– Beschot van lichtwaterlijn tot Wales is van teakhout
– De Wales en Black Strakes zijn van teakhout
– De bovenzijde en gangen zijn van teakhout.
– De Spirketting en Plank Sheers zijn van Teakhout
– De waterwegen zijn van teakhout
De dekken zijn van Yellow Pine
De romp onder de waterlijn werd in mei 1864 bekleed met geel metaal en vilt.
Signaalcode
In 1855 ontwikkelde de British Board of Trade een nieuwe reeks signalen. Wat ze bedachten was een systeem van achttien codevlaggen die de achttien medeklinkers van het Engelse alfabet vertegenwoordigden. Door aan elk schip een code van vier letters toe te kennen en deze ook voor elk schip op te nemen in de Mercantile Navy List, was het voor een schip eenvoudig om zichzelf te identificeren door vier vlaggen in één hijs te hijsen.
Toen de City of Adelaide in 1864 werd gebouwd en geregistreerd, kreeg ze het officiële Britse registratienummer 50036 en sein WCLQ.
Dit artikel is oorspronkelijk gepubliceerd door Sydney Model Shipbuilders Club. Het auteursrecht blijft bij de club en de bijdrager.
Leer de kunst van het modelschepen bouwen
Begin vandaag nog met het bouwen van houten modelschepen
