In tegenstelling tot piraterij, waarbij het doel puur persoonlijke plundering en winst was, was kaapvaart een vorm van oorlog die door individuele staten werd toegestaan. Op deze manier compenseerden ze het beperkte aantal permanente zeestrijdkrachten. Deze zeilpraktijk, die in de 17e eeuw werd geïntroduceerd, werd met verschillende methoden voortgezet tot de laatste wereldoorlog. De koopvaardij werd in het algemeen door particulieren tegen de vijand uitgevoerd en was het meest wijdverbreid tijdens de Amerikaanse Onafhankelijkheidsoorlog, de Napoleontische campagnes en de Amerikaanse Burgeroorlog. Tegen het einde van de 18e eeuw waren piratenschepen meestal kleine en snelle handelsschepen, vergelijkbaar met de korvetten of fregatten die tijdens de oorlog werden gebruikt, vaak eigendom van hun commandanten. De meerderheid met kleine zeilen en wapens, en in tegenstelling tot piratenschepen droegen ze de nationale vlag.

Bijzonder representatief voor deze klasse zeilschepen was de korvet Tonnant, een Frans piratenschip uit het einde van de 18e eeuw. Zoals vaak het geval is bij kleinere vloten, kunnen we aan de hand van fragmentarische historische gegevens geen volledig werkprofiel schetsen. Maar in 1790 verliet de Tonnant Brest en vocht midden op de Atlantische Oceaan tegen het Britse schip Boyne. Een paar jaar later, begin 1797, ondersteunde de Tonnant de Franse vloot in afwachting van een mislukte landing in de baai van Bantry, aan de zuidwestkust van Ierland.

De scheepsmodelplannen van Corel zijn historisch nauwkeurig en bevatten gedetailleerde instructies voor het bouwen van het scheepsmodel.